این خانه در زمینی به مساحت ۲۵۰ متر مربع بصورت یک واحد در چهار طبقه تعریف گردیده است. دغدغه دید و منظر ، مشرفیت و محرمیت در این پروژه به دنبال یافتن پاسخی دیگر بود. با الگو برداری از ساختار معماری ایرانی برون گرا که در روستا های کهن اطراف مشهد اعم از کنگ و ازغد وجود دارد و تکامل آن را در شمال ایران و یا ابنیه می بینیم ، کل پروژه در یک نگاه به شکل یک ایوان و یک پنجره شکل گرفت که تراس کوچکتری را در طبقه دوم در دل خود جای داده است.
طرح گره این پنجره نیز از گونه های ایرانی با هندسه امروزی تری بصورت تکه دوزی درآمده است که پنجره ای وسیع با محرمیت مناسب به محیط پیرامون خود باز می کند. تراس ها در یک لایه بیرون از فضای خصوصی تعامل اجتماعی فراموش شده صاحبان خانه و همسایه ها را دوباره زنده می کند.
