معماری ترکیبی از هنر، مهندسی و دغدغه‌های انسانی است.معماری چه در بعد خلاقیت و زایش طرح و چه در بعد اجرای ایده‌ها و استوار ساختن بناهایی که پیش از این، تنها خیالی در ذهن معمار بوده است،یک هنر است.معماری مهندسی است چون با محاسبات دقیق ریاضی و توجه به حقایق محاسباتی جهان سروکار دارد و در نهایت، دربرگیرنده دغدغه‌های انسانی است زیرا هنر و مهندسی را برای تأمین نیازهای انسان به خدمت خود می‌گیرد.

معماری پایدار (Sustainable Architeture) به این معنا است که در معماری، به محیط زیست توجهی تام و تمام داشته باشیم. معمار طراح با رعایت اصول معماری پایدار، خانه یا ساختمانی طراحی و اجرا ‌کند که از ابتدا به موضوع اقلیم توجه داشته باشد. او به مسئله انتخاب مصالح مناسب، طراحی بهینه، استفاده از انرژی های تجدیدپذیر، کمترین میزان تغییر در طبیعت و اموری از این دست، اهمیت می‌دهد و در هر مرحله از کار خود این موارد را در نظر می‌گیرد.

پایداری پروژه باید یک الزام باشد نه یک ویژگی. از زمان ساخت اهرام مصر باستان به همین منوال بوده است. نقاط عطف معماری پایدار که به طور کامل اصول و مفاهیم آن را در بر می گیرد، اغلب در کشورهای در حال توسعه یافت می شود، جایی که نیروی کار محلی و جامعه هسته اصلی پروژه ها هستند.

طراحی معماری پایدار به معنای در نظر گرفتن چند عنصر اساسی است: جهت‌گیری، سایه‌اندازی و نور خورشید؛ که توسط عناصر از قبل موجود، تهویه طبیعی، استفاده از زیست توده(بیومس) و انرژی‌های تجدیدپذیر ساخته شده و با مواد مورد مطالعه شده به خصوصی ترکیب شده اند تا با با محیط و ویژگی های آن مورد تعامل قرار گیرند. انزو کالبریس :«پایداری، به عنوان پارادوکسی تصنعی، مسائل جدیدی را مطرح می‌کند: رویارویی دموکراتیک با کره زمین یک ضرورت است که ما را مستقیماً به مسئله زیست‌محیطی می‌رساند. […] انسان ها سرمایه های زمین را در مقایسه با ظرفیت طبیعت برای بازسازی خود با سرعت بیشتری مصرف می کنند. یک خانه پایدار ظرفیت زیستی سیاره را از بین نمی برد، بلکه در هماهنگی با آن وجود دارد و بنابراین می تواند آن را "پایدار" کند.» پایداری در معماری تنها به معنای کاهش مصرف و اتلاف انرژی نیست . نمی توان آن را به زیرمجموعه های مختلفی تقسیم کرد زیرا ترکیبی اساسی و ذاتی از عوامل مرتبط با وجود ما در این سیاره را نشان می دهد. انتخاب هایی که یک پروژه معماری یا شهری را دوستدار محیط زیست می کند، تنها استراتژی های فردی نیستند که باید به کار گرفته شوند. ساختمان های پایدار باید شیوه زندگی مردم ساکن در آنها را تعریف کنند ، کاهش مصرف زباله و انرژی نه تنها درسطح محله ها بلکه در کل شهر می تواند مثالی از آن باشد. مفاهیم معماری پایدار پایداری پروژه باید یک الزام باشد نه یک ویژگی. از زمان ساخت اهرام مصر باستان به همین منوال بوده است. نقاط عطف معماری پایدار که به طور کامل اصول و مفاهیم آن را در بر می گیرد، اغلب در کشورهای در حال توسعه یافت می شود، جایی که نیروی کار محلی و جامعه هسته اصلی پروژه ها هستند. مصالح مورد استفاده در معماری پایدار یکی از اهداف اصلی افرادی که به معماری پایدار می پردازند، بازیافت تقریباً هر چیزی است که استفاده می کنند. ساختمان ها باید مدولار باشند، با عناصر و مصالحی ساخته شوند که به راحتی قابل بازیابی و استفاده مجدد باشند و همچنین بدون ایجاد آلودگی دفع شوند. جداسازی عناصر مدرن، متشکل از لایه های مختلفی از مواد که به صورت شیمیایی به هم چسبیده اند، برای بازیافت مشکلی جدی ایجاد می کند. به همین دلیل، طراحی ساختارهای قابل استفاده مجدد، مدولار و سازگار هنوز به یک رویکرد گسترده تبدیل نشده است. مسئله ای که بسیاری از معماران در مورد یک پروژه معماری پایدار نمی‌دانند این است که مصالح می‌توانند عمر و عملکرد متفاوتی با آنچه در ابتدا دارند داشته باشند. استفاده مجدد و بازیافت مواد باید از مرحله طراحی یک سازه جدید در نظر گرفته شود و در صورت تخریب، مواد باید به راحتی قابل بازیابی و استفاده مجدد قرار گیرند یا با برنامه ریزی دقیقی بازیافت شوند.

چرا صنعت ساخت و ساز باید شیوه های طراحی پایدار را اتخاذ کند؟ در متن زیر به موارد اصلی آن می پردازیم. 1. حفاظت از محیط زیست شیوه های ساختمان سازی پایدار با حفاظت از اکوسیستم ها و تنوع زیستی موجود و با کاهش انتشار CO2، اثرات منفی ساخت و ساز بر محیط زیست را کاهش می دهد. معماران و سازندگان باید یک رویکرد 360 درجه به ملاحظات زیست محیطی در طول فرآیند طراحی و ساخت داشته باشند تا بتوانند این مزایا را به بهترین شکل ممکن به حداکثر برسانند. راه های دستیابی به این هدف شامل حفاظت از زیستگاه های موجود، کاشت درختان در اطراف یک ساخت و ساز جدید و انتخاب مواد پایدار برای کاهش ردپای کربن ساختمان است. معماران به طور فزاینده ای از اصول غیرفعال (پسیو) در طرح های خود استفاده می کنند تا به بهترین نتایج ممکن در مصرف انرژی دست یابند. 2. کاهش ضایعات و مصرف انرژی یکی دیگر از مزایای طراحی پایدار، در محدود کردن مصرف انرژی و کاهش اتلاف است. نمونه هایی از این امر شامل منابع انرژی خورشیدی، متمرکز کردن سیستم های توزیع آب و گرمایش و استفاده از مواد تجدید پذیر است.چنین اقداماتی با آگاهی از اینکه منابع طبیعی در اختیار ما محدود هستند بنا شده است. این یک رویکرد متمرکز بر آینده است که هم به سیاره و هم به خود ما احترام می گذارد. 3. بهبود سلامت و رفاه ساکنان یک ساختمان اتخاذ شیوه های ساختمانی پایدار همچنین می تواند سلامت و شادی ساکنان را بهبود بخشد. به نظر می رسد که ساختمان های سالم زندگی سالم را ترویج می دهند. ساکنان ساختمان های دوستدار محیط زیست معمولاً به دلیل بهبود کیفیت هوا و آب، سلامت کلی بهتری را تجربه می کنند و مزایای استفاده از مواد طبیعی و پایدار باعث افزایش احساس رفاه آن ها می شود. شیوه های ساختمانی پایدار همچنین می تواند به افزایش طول عمر سازه های ساخته شده کمک کند و در عین حال هزینه های انرژی را نیز کاهش دهد. با در نظر گرفتن طول عمر و پایداری، ساختمان های معاصر اکنون به گونه ای طراحی شده اند که نسبت به همتایان قدیمی خود عمر بیشتری داشته باشند. با این حال، این که یک ساختمان در مقطعی به پایان عمر طبیعی خود می رسد باید به رسمیت شناخته شود.

یکی از اهداف اصلی افرادی که به معماری پایدار می پردازند، بازیافت تقریباً هر چیزی است که استفاده می کنند. ساختمان ها باید مدولار باشند، با عناصر و مصالحی ساخته شوند که به راحتی قابل بازیابی و استفاده مجدد باشند و همچنین بدون ایجاد آلودگی دفع شوند. جداسازی عناصر مدرن، متشکل از لایه های مختلفی از مواد که به صورت شیمیایی به هم چسبیده اند، برای بازیافت مشکلی جدی ایجاد می کند. به همین دلیل، طراحی ساختارهای قابل استفاده مجدد، مدولار و سازگار هنوز به یک رویکرد گسترده تبدیل نشده است.

معماری داخلی بخشی از حوزه کاری معماری است که کارش طراحی اولیه یا بازسازی بخش داخلی بنا است. منظور از طراحی یا بازسازی این است که درباره عناصری مثل نور، رنگ، مصالح، چیدمان جداکننده‌ها و شکل و شمایل بخش‌هایی مثل در و پنجره‌ها تصمیم می‌گیرد. در معماری داخلی، با توجه به نیاز افرادی که از بنا استفاده می‌کنند، نحوه بخش‌بندی بنا، المان‌های استفاده شده در آن و رنگ آن تعیین می‌شود. مثلاً اگر قرار باشد یک طبقه از ساختمان را برای یک شرکت استارتاپی پویا و فعال آماده کنیم که مدیرانش پیرو سیاست‌های کار در فضای باز هستند، باید سالنی بزرگ با تعداد اندکی اتاق برای مدیران، پاسخگوهای تلفنی و البته فضاهایی مثل اتاق بازی و اتاق استراحت و اتاق جلسات طراحی کنیم.

کار معمار داخلی نظر دادن درباره وسایل داخل ساختمان و چیدمان مبلمان نیست. این بخش را می‌توان خارج از حوزه کاری معمار داخلی دانست هرچند قرابت و نزدیکی زیادی با هم دارند. موضوع چیدمان وسایل ساختمان را به طراح داخلی می‌سپارند که کاری متمایز از کار معمار است. طراح داخلی نیازی ندارد تحصیلات حرفه‌ای در معماری داشته باشد یا حتی دانش معماری داشته باشد. کافی است درک هنری و بصری از موضوع چیدمان داشته باشد و از هارمونی و روانشناسی رنگ و تناسب‌ها و فاصله‌ها در موضوع دکوراسیون داخلی بی‌خبر نباشد. البته طبیعی است به خاطر نزدیکی حوزه کاری این دو، معمار داخلی دستی هم در طراحی دکوراسیون داخلی داشته باشد.

طراحی معماری داخلی پایدار نشان دهنده تعهد صادقانه به حفاظت از محیط زیست است. در طراحی داخلی، پایداری در بسیاری از جنبه های یک پروژه دخیل است تا طرحی با دوام و با کیفیت ارائه و اثرات زیست محیطی و آلودگی آن کم شود.