معماری ساختمان اداری سامان ماهواره | گروه معماری هوبا

معرفی پروژه

معماران: گروه معماری هوبا
مساحت: 6500 متر مربع
سال ساخت: 2022
عکاسان: استودیو دید
معماران: هومن بازاده | گروهز معماری هوبا، آرش مظفری | دفتر EMA
تیم طراحی: پریما جهانگرد، ندا دهقانی، بابک طوسی‌پور، مونا رضوی
مدیر فاز 2: ندا دهقانی
تیم فاز 2: ندا دهقانی، بابک نصیرابادی، داریوش قربانی
رندرها: مونا رضوی
تیم ارائه: متین رستمی، سارا ملکی
کارفرما: گروه ارتباطات ماهواره‌ای سامان
شهر: بومهن
کشور: ایران

یکی از چالش‌برانگیزترین کارهایی که به یک معمار پیشنهاد می‌شود، تحویل گرفتن پروژه‌ای نیمه‌کاره است. پروژه سامان ماهواره زمانی به ما پیشنهاد شد که سازه آن در نیمه راه ساخت، در پارک پردیس فناوری قرار داشت، جایی که تعریف جدیدی از کاربری اداری در حال ظهور بود. وضعیت موجود اسکلت و مسیر پروژه به دلیل تصمیم ذین‌فعان از طرح اولیه معماری که توسط یک شرکت معماری دیگر طراحی شده بود، منحرف شده بود. آن ها همچنین ساختار کلی آن را تغییر داده بودند. همچنین کارفرما تصمیم گرفت فضاهای جدیدی را به اسکلت موجود اضافه کند. برای ما، هدف اصلی در اجرای این پروژه ایجاد فرهنگ همکاری برای پیشبرد طرح ترکیبی (هیبرید) به عنوان نتیجه کار دو شرکت معماری بود. ایده جدید برای پروژه تکامل مفهوم ساختار و طراحی قبلی آن برای ایجاد پتانسیل‌های جدید با تفکری دیگر برای رسیدن پروژه به نتایج همسو بود. در چنین پروژه‌هایی که طراح اولیه بخشی از کار را به اتمام رسانده است، معمولاً زمانی که یک معمار دیگر برای انجام باقی مراحل کار موافقت می‌کند، گامی برای ادامه و توسعه ایده اولیه برداشته نمی‌شود. بنابراین، نتیجه با ایده اولیه متفاوت خواهد بود. رویکرد طراحی ما هدایت کردن جهت حفظ شخصیت کلی و ایجاد پتانسیل تکمیلی بود. برای انجام این کار، چندین رویکرد را در پیش گرفته‌ایم.

بازنگری در طرح اولیه و خلق فضایی عمومی پویا

در اولین گام، علاوه بر تعامل با خود پروژه، با کل پارک نیز منظره‌ای ایجاد کردیم. بخش اضافه شده به طرح اولیه به شکل ایوانی برای استفاده عموم مردم از کل مجموعه مورد بازنگری قرار گرفت تا بر حجم خالص اولیه تاکید شود و در عین حال بر تغییرات ناخواسته در طرح اولیه تمرکز کمتری شود. با توجه به الزامات کارفرما، مجبور شدیم فضاهای جدیدی را به عنوان یک ساختمان مشترک جدید به اسکلت موجود اضافه کنیم. از آنجایی که خط مشی طراحی بر همسویی با طرح اولیه استوار بود، تصمیم گرفتیم فضاهای اضافی را در زیرزمین محوطه به جای اینکه روی زمین تشکیل شود، سازماندهی کنیم. با این روش، به جای افزودن عناصر فرمی جدید، آن را به ایجاد منظره‌ای برای پروژه و کل پارک کاهش دادیم که نقش یک میدان عمومی باز را ایفا می‌کند.

ایجاد فضایی پویا و تعاملی

یکی دیگر از دستاوردهای این رویکرد طراحی، ایجاد فضایی خالی بین پروژه برای ایجاد مرزی بین طراحی موجود و قبلی و قسمت‌های اضافی ایجاد شده پس از آن، برای احترام به معیارهای طراحی اولیه بود. این فضای میانی ارتباط و تعامل با سایت کلان پروژه را فراهم می کرد. فضای میانی در سراسر پروژه باغچه‌ای ایجاد می‌کند و بخش تازه اضافه شده نور، تهویه و ارتباط بین معیارهای مختلف و بخش‌های داخلی را تامین می‌کند. ایجاد فضایی عمومی برای افراد داخل پروژه و خارج از سایت توسط بخش‌های اضافی که نقش تکمیلی دارند به گونه‌ای تامین می‌شود که علاوه بر بام شیبدار آن، نقش ارتباط در سایت بین فرم موجود و فرم آینده را ایفا می‌کند. اما به عنوان بخشی از محوطه سازی، فضایی را برای مردم و عابران پیاده برای کاوش در داخل مجموعه فراهم می‌کند تا تعامل آن با پارک را به عنوان دفتری که کارکرد آن بر اساس تعامل است، افزایش دهد و همچنین نور را برای فضاهای مختلف از طریق کوچه باغ‌های اطراف و نورگیرها در برخی از نقاط تامین کند.

متریال خنثی، شفافیت و ارتباط بصری در پروژه سامان ماهواره