ساختمان مسکونی شماره ۲۷ | اثر مرتضی حسن زاده، سعید ضیایی

معرفی پروژه

معماران: مرتضی حسن زاده، سعید ضیایی
مکان: اصفهان، ایران
مساحت زیربنا: ۱۲۵۶ مترمربع
مساحت زمین: ۴۲۰ مترمربع
سال: ۱۳۹۷
عکس: سعید ضیایی

داستان ساختمان مسکونی شماره ۲۷ در اصفهان

ساختمان مسکونی شماره ۲۷ در منطقه یک اصفهان واقع در غرب اصفهان در زمینی به مساحت ۴۲۰ متر مربع و با زیربنایی به مساحت ۱۲۵۶ متر مربع در پنج طبقه احداث شده است.

این مجموعه مسکونی متعلق به خانواده‌ای است که قصد داشتند به جای خانه پدری که تا قبل از این مادر بزرگ خانواده در آن سکونت داشت، ساختمانی بنا کنند که همه اعضای خانواده بتوانند با حفظ روح و خاطرات خود، در کنار مادربزرگ مثل گذشته در آن سکونت داشته باشند.

بر اساس ضوابط می‌توانستیم چهار واحد آپارتمان و یک طبقه زیرزمین به عنوان پارکینگ داشته باشیم، که بر آن شد طبقه‌ی همکف متعلق به مادربزرگ خانواده، به خاطر دسترسی مستقیم به حیاط و ورودی مجموعه، طبقات اول و دوم متعلق به دختر و پسر خانواده و طبقه ی سوم نیز متعلق به نوه‌ی خانواده در نظر گرفته شود.

از ویلای خاطره‌انگیز تا آپارتمانی مدرن

لازم به ذکر است که هر یک از این اعضا تا قبل از سکونت در این مجموعه آپارتمانی در خانه‌های ویلایی سکونت داشته‌اند، خانه‌هایی که همانند خانه قدیمی پدری زندگی آن ها را با حیاط، آب، ایوان و فضای سبز گره زده بود که این مسئله تاثیر بسزایی را در روند طراحی معماری رقم میزد زیرا در اکثر موارد ساکنین آینده ی آپارتمان ها هنگام طراحی مشخص نیستند و طراحی بر اساس یک سری پیش فرض های عام شکل می گیرد. اما در این پروژه ساکنین آینده بنا مشخص و اهل یک خانواده هستند. بنابراین نوع نگاه در طراحی آپارتمان می‌تواند منحصر به خود پروژه بوده و با شرایط عمومی طراحی آپارتمان تفاوت‌هایی هر چند جزیی داشته باشد. ایده‌ی اصلی نیز بر این اساس شکل گرفت که تلاش شود علاوه بر اینکه این چهار واحد از استقلال کامل برخوردار می‌باشند، بتوانند با هم در تعامل بوده و فضاهایی جهت گسترش این تعامل و ارتباط ایجاد شود که با توجه به خواست کارفرما جهت بهره‌گیری حداکثری از متراژ واحدها این اتفاق با ایجاد ارتباط بصری بین طبقات در تراس‌ها و پاسیو میسر گردید.

فضای تراس‌ها تداعی ایوانی است در هر طبقه، که بخشی از آن با عمق بیشتر به فضای داخل خانه نفوذ کرده و امکان بهره‌مندی بیشتر از فضای باز و همچنین فضای سبز را برای ساکنین فراهم می‌آورد. در بدنه تراس‌ها با استفاده از صفحاتی آجری دیدهای جانبی به حیاط ساختمان های مجاور و بلعکس محدود شده و امتداد دید به سمت زمین روبرو که قرار است در آینده نزدیک به فضای سبز تبدیل شود هدایت گردیده است.

بهره‌گیری از آجر به عنوان متریال اصلی یادآور حس و حال خانه قدیمی پدری است و البته اکثر خانه های قدیمی و تاریخی شهر اصفهان. ور در نهایت بافت آجری استفاده شده با سایه اندازی هایی که ایجاد می کند تصویری متنوع از ساختمان در زمان‌های مختلف روز به ما می دهد و در شب نیز این تنوع با نورپردازی ادامه پیدا می‌کند.