دبستان جراردو مولینا

دبستان جراردو مولینا در سال 2008 توسط جیانکارلو مازانتی در بوگوتای کلمبیا ساخته شد. این دبستان نیز همچون دیگر آثار مازانتی از توقعات و محدودیت های برنامه فیزیکی فراتر رفته است.

دبستان جرارد مولینا با ایفای نقشی تاثیرگذار در مقیاس شهری، به عنوان مرکزی برای برخوردهای روزانه شهروندان و استفاده از امکانات دبستان نظیر کتابخانه، تریا و فضای سبز به عنصری فعال و سازنده در بافت شهری تبدیل شده است، عنصری که نه تنها کودکان، بلکه تمامی ساکنین محله از وجود آن بهره برده و می توانند آزادانه از مرزهای نامشخص ساختمان عبور کنند.
به همین دلیل است که پیرامون سایت دیواری وجود نداشته و تنها کمربندی از فضای سبز و راهروهای سرپوشیده مرز میان ساختمان و شهر را مشخص می نمایند. مازانتی -که آثار وی الگوهای مناسبی برای معماری مردم گرا محسوب می شوند- از معماری؛ به عنوان ابزاری برای ارتقا فرهنگ و تعاملات اجتماعی شهروندانی تنگ دست استفاده کرده است.

ویژگی کلی اثر

ساختمان که در میان انبوهی از خانه های کوچک و ردیف هایی از مجتمع های مسکونی اقشار کم درآمد قرار دارد، همچون نواری پهن و یک طبقه، اندکی از زمین فاصله گرفته و در سایت حلقه زده است. بدین ترتیب حیاطی مرکزی و محصور برای فضاهای تجمع و زمین های ورزشی روباز کودکان در مرکز سایت به وجود آمده است. ساختمان در عین گشودگی به سمت شهر، ساختاری درون گرا داشته و تا جای امکان هیاهوی بازی کودکان را از شهر دور می سازد. در فضای خالی میان ابتدا و انتهای این نوار، ورودی اصلی مجموعه قرار دارد.
راهروی ارتباطی طویلی تمامی فضاهای موجود در این زنجیره را به یکدیگر پیوند می زند. در هشت نقطه از این نوار خاکستری و بتنی، مکعب هایی دو طبقه و سیاه رنگ جلب توجه می کنند که در طبقات دوم آنها فضاهای استراحت معلمان، اتاق های اداری و برخی از کلاس های خاص قرار گرفته اند.

ساختار دبستان

ساختار مدولار دبستان جراردو مولینا متشکل از ده مدول کوچک است که هر یک، از مجموعه ای، شامل دو کلاس متصل به یکدیگر، یک کلاس مجزا و فضایی ارتباطی میان آنها تشکیل شده است. آنچه این ساختار را از نظر پنهان می کند چرخش های مدول ها و مفصل هایی است که آنها را به یکدیگر متصل ساخته اند. این مفصل ها راهروهایی سرپوشیده و اغلب مثلثی شکل هستند که با یکدیگر ترکیب شده و ضمن ایجاد چرخش های فرم ساختمان، فضای ارتباطی میان دو مدول را به یکدیگر متصل می سازند. تمامی فضاهای ارتباطی توسط جداره ای نیمه باز از نرده های چوبی محصور شده اند که دید از راهرو به حیاط مرکزی و همچنین ارتباط بصری با شهر را در محل مفصل ها و فواصل میان کلاس ها ممکن می سازند.

تنها در دو بخش ابتدایی و انتهایی  زنجیره است که دو ساختمان خارج از مدول های تکراری کلاس ها طراحی شده اند. نخست ساختمانی دو طبقه که در طبقه همکف آن سالن آشپزخانه، غذاخوری و تریای مجموعه و در طبقه دوم آن سالن همایش قرار دارد. این ساختمان بزرگترین فضای سرپوشیده مجموعه محسوب می شود. ساختمان دیگر نیز تعداد 9 کلاس درس، هال تقسیمی وسیع و سرویس های بهداشتی را در خود جای داده است. همچنین در بخش هایی از بام این دو ساختمان حفره هایی دایره ای شکل ایجاد شده که نور طبیعی را به فضاهای تجمع منتقل می کند.

نگ های گرم نظیر نارنجی و قهوه ای که مشابه رنگ خاک رس منطقه بوده و در پیاده روها و نمای ساختمان های پیرامون دبستان نیز به چشم می خورد، در بازشوهای ساختمان حضوری پررنگ داشته و در میان بافت آجری مکعب های تیره رنگ و حتی در کفپوش محوطه نیز وجود دارد.