بازسازی خانه ۱۳۳۰ | طراحی شده توسط محمد کانی سواران

معرفی پروژه

معمار: محمد کانی سواران
کارفرما: شراره مسرور
راهبر هنری: گل نسا متحد
تیم طراحي: مجید کانی سواران، فاطمه حسنلو، عاطفه پرنده
اجرا: شراره مسرور
گرافیک: گل نسا متحد
عکس: محمد حسن اتفاق
تدوین فیلم: مجتبی یزدی زاده
زیربنا: ۲۲۵ متر مربع
مساحت: ۲۷۰متر مربع
سال ساخت:۳۱ خرداد ۱۳۹۹

شرح پروژه خانه ۱۳۳۰

مجموعه فرهنگی – هنری خانه ۱۳۳۰ در  شهر کردنشین مهاباد  از خانه ای با قدمت  بیش از ۷۰ سال و با مساحت تقریبی ۲۰۰ متر‌مربع، آغاز شد. این خانه تا پیش ازین با کاربری مسکونی به حیات خود ادامه می‌داد و سابقه متفاوتی در پیشینه خود دارد، بخشی از ساختمان قدیمی 70 سال پیش ساخته شده است اما در مراحل بازسازی، سرنخ هایی پیدا شده است که نشان می دهد خشت های موجود در برخی دیوارها مربوط به بیش از 100 سال است. طی بیش از هفت دهه گذشته، با توجه به تغییر شیوه زندگی، مالکان به منظور برآوردن نیازهای خود برخی از قسمتها را  از ساختمان حذف یا  اضافه  کردند .کاربری جدید خانه جهت حفظ بنا و  خلق فضایی جدید جهت گسترش فرهنگ و هنر کردستان با حمایت و سرمایه گذاری بخش خصوصی که توسط یک خانم  راهبری میشود بار دیگر پا به عرصه حیات گذاشته است.

نقطه قوت پروژه تقسیم بندی خلاقانه فضاها وتعریف کاربری ها در روند طراحی بود  تا فضاها تعریفی جدید و متفاوت از گذشته خود داشته باشند. به عنوان مثال، ژیرخان که در دوران‌های گذشته، در فصل زمستان کاربری و جنبه‌ی سکونت داشته و با گذر زمان تغییر کاربری ‌داده و تبدیل به انبار شده بود اکنون  با افزایش ارتفاع به عنوان فضای اصلی گالری احیا شد. تمام المان هایی که از بنا حذف )مانند انبار (یا اضافه شده است )مثل سایبان و پله ها( صرفاً به عنوان تسهیل در استفاده بهینه از فضا و یا جهت پاسخ به شرایط اقلیمی و کنترل و هدایت نزولات جوی بوده است.  کاربری ها باید متنوع و ناهمگن می بود تا ترکیبی از عملکردهای متنوع را ایجاد کند وپاسخگوی نیازهای امروز این منطقه باشند بنابراین این مجموعه به دو بخش کافه و بخش فرهنگی/ هنری تقسیم گردید که در ارتباط با یکدیگر به فعالیت می‌پردازند.  با عبور از دالانی به طول ۱۳ متر  به حیاط مرکزی خانه می رسیم که به عنوان هسته مرکزی انعطاف پذیر و سرویس دهنده عمل می کند و ترکیبی از فضاهای ثابت و متغیر نظیر سِن موسیقی و فضای نشیمن جمعی را گرداگرد خود جمع کرده و  مخاطب را از هسته مرکزی بنا به ترتیب به ژیرخان، فضای های گالری و  در نهایت ورودی کافه و تماشاخانه هدایت می کند.

بخش فرهنگی-هنری در این خانه که به عنوان هسته ای برای  تولد تجربه‌های نوین جمعی است. با ورود به خانه ۱۳۳۰ ، سن موسیقی در همجواری با حیاط مرکزی، محلی دنج برای صدای گوش نواز موسیقی کردی که با هدف حمایت از زنان خواننده  یا نوازنده کرد شکل گرفته است. برای جوانانی که بیست سالی هست از داشتن سینما در شهر خود محروم مانده اند، در جوارکافه فضای کوچکی با عنوان تماشاخانه برای نمایش فیلم اختصاص داده شده است.

با توجه به نبود فضای گالری در این شهر  ۴ سالن اصلی این خانه جهت حمایت از هنرمندان در نمایش یا فروش آثارشان اختصاص داده شده است و حمایت ویژه ای  از زنان و گروه های آسیب دیده اجتماعی  مانند زنان  زندانی انجام می دهد.  و در نهایت کافه رستوران ایجاد امکانی برای چشیدن طعم منحصر به فرد غذاهای کردی طبخ شده با سبزیجات محلی با در اختیار داشتن کارکنان خانمی که علی رغم محدودیت ها و نگاه سنتی به کارکردن خانم در فضای کافه میخواهند الگویی برای دیگر دختران جوان منطقه باشند؛ و همچنین  کتابخانه کوچک در فضای کافه  فضایی جهت به اشتراک گذاشتن کتابهای مرتبط با هنر و ادبیات  فراهم آورده است.

بام  این خانه نماد روح مدرن و کاربرد امروزی این مجموعه در کالبد سنتی بنا است که در آینده برای برگزاری رویدادها استفاده خواهد شد. شکل ورودی های بام برگرفته از    ادبیات معماری منطقه می باشد که یادآور معماری پلکانی مناطق هورامان می باشد.

پروژه خانه ۱۳۳۰ سعی می کند روش ساختی را پیشنهاد کند که اهداف زیر را محقق کند: ۱- ساخت ارزان و استفاده از مصالح محلی  که به لحاظ اقتصادی به سود کارفرماست به شکلی که پالت مصالح ساختمان به ساختمان قدیمی ادای احترام می کند وهزینه‌های حمل  را پایین می آورد  ۲-  استفاده از یک نوع متریال(سیمان) با سه تکنیک خاص به منظور کنترل هزینه ها و ایجاد زیبایی بصری و نیاز نداشتن به نیروی متخصص اجرایی برای هر شیوه ۳-  حفظ و تقویت لایه های گذشته و اضافه کردن لایه جدید ۴- بازسازی و استفاده مجدد از بناهای قدیمی به جای از بین بردن آنها. به عبارت دیگر ، ما سعی کردیم به جای بیشتر صحبت کردن، بیشتر گوش دهیم. گوش دادن به نیازهای مشتری و جامعه آن و همچنین آنچه ساختمان از بستر خود می گوید. با انجام این کار ، قصد داشتیم ساختارهای اضافی را به عنوان یک لایه مهم تاریخی و به عنوان تجسم حیاتی زندگی مدنی معاصر مهاباد که اغلب نادیده گرفته شده است، بشناسانیم.

چرا این پروژه ارزشمند است؟

مهاباد شهری است که هنوز مغازه های مربوط به اصناف هنری موقتا فراموش شده  (مثل آموزش خوشنویسی) دیده می شود و “هژار ” نام مقدسی در بین دوستداران فرهنگ وهنر است.

تیم طراحی سعی کردند سبک جدیدی را ایجاد کنند که ریشه در تاریخ ، فرهنگ و هنر شهر دارد. شهر مهاباد که به دلایل فرهنگی و اقتصادی در مقایسه با شهر های مجاور خود تا امروز  شاهد کوچ  کمتری از ساکنانش به شهرهای بزرگتر بوده  است و دارای میزان افراد باسواد و هنرمند زیادی  است، که  رفته رفته با رشد نسل جوان نیاز به فضاهای فرهنگی و هنری بیش از پیش احساس میشود.

در شهری که “کافه” با راهبری یک خانم شکلی از سنت شکنی می باشد  نام خانه ۱۳۳۰ برای این فضا انتخاب شد. اولویت مشتری ما مربوط به آزادی و امنیت زنان در یک جامعه سنتی بود چراکه کافه ها در این شهر فضا ايست مردانه و زنان فقط بخشي کوچکی  از اين جامعه هستند و مکان خاصی برای فعالیت های فرهنگی یا هنری برای زنان وجود ندارد.  او می خواست مکان جدیدی را برای زنان به منظور تجربه یک سبک زندگی جدید و لذت بردن از حس جدیدی از تجربه در فضای فرهنگی ارائه دهدو البته حضور زنان در فضاهاي فرهنگی هنری  را می توان احتمالاً بازخوردی از حضور آن ها در عرصه های اجتماعی دانست.

ما موفقیت پروژه را با وجود منابع مالی محدود، در گرو ایجاد اتمسفری میدانیم  که، همانطور که کاربران می گویند این مکان به نقطه امیدوارکننده ای در شهر تبدیل شده است و به خاطر داشتن آن در شهر خود افتخار می کنند. مکانی برای ملاقات روزانه و همچنین یک مکان نادر در این شهر برای ایجاد یک جامعه جدید که ترکیبی از نسل های جوان و قدیمی است و به تعریفی دیگر احیا بر پایه برقراری ارتباط شکل گرفته است.