بازسازی استادیوم سانتیاگو برنابئو به پایان نزدیک است

استادیوم سانتیاگو برنابئو اکنون به‌عنوان نماد شهر مادرید، اسپانیا شناخته می‌شود. این استادیوم که خانه تیم فوتبال رئال‌مادرید است، در سال ۱۹۴۷ ساخته شده و در موقعیتی کلیدی در شهر، در مجاورت یکی از شریان‌های اصلی حمل‌ونقل قرار دارد. از زمان افتتاح، استادیوم چندین بار بازسازی شده است که بیشتر این بازسازی‌ها باهدف افزایش ظرفیت صندلی‌ها انجام شده است. یک فرایند مدرن‌سازی بزرگ در سال ۲۰۱۲، پس از یک مسابقه بین‌المللی آغاز شد. تیم طراحی برنده معماران L35، در همکاری با GMP و Ribas&Ribas Architects بودند. هدف بازسازی پروژه، بازتعریف رابطه ساختمان با فضاهای شهری اطراف، بهبود دسترسی‌ها و ادغام فعالیت‌های بیشتر، از ورزشی گرفته تا تفریحی، تجاری و فرهنگی – اجتماعی بود.

تقویت ارتباط استادیوم سانتیاگو برنابئو با شهر و ایجاد ورودی اصلی جدید

برای معرفی این برنامه چندمنظوره، معماران L35 تحقیقات خود را در زمینه تنوع عملکرد استادیوم‌ها ادامه دادند. هدف اصلی این پروژه ایجاد ورودی اصلی جدید برای عموم بود تا رابطه استادیوم با شهر تقویت شود. نمای شرقی با میدان هم‌سطح شد تا این هدف محقق شود. راه‌حل معماری باهدف ایجاد یک نقطه شاخص قابل‌تشخیص و یک لابی بزرگ برای استادیوم سانتیاگو برنابئو طراحی شده است.

بازسازی نمای غربی استادیوم سانتیاگو برنابئو

نمای غربی به‌گونه‌ای بازطراحی شده که با یک میدان جدید مرتبط شود و به‌عنوان فضایی قبل از ورودی اصلی عمل کند. دسترسی وسایل نقلیه در این منطقه سازمان‌دهی شده و با استفاده از پوشش‌های گیاهی و طراحی‌های منظر استتار شده است. علاوه بر این عملکردهای جدید، ساختار عملیاتی استادیوم نیز بهبودیافته است؛ با اضافه‌شدن یک تونل خدماتی بین ساختار موجود که این امکان را فراهم می‌کند که خدمات عملیاتی استادیوم به‌صورت کارآمدتری انجام شود، بدون اینکه در روزهای مسابقه اختلالی در عملکرد عادی استادیوم ایجاد شود.

بازسازی نما استادیوم سانتیاگو برنابئو

نماهای استادیوم نیز تحت بازسازی گسترده‌ای قرار گرفته‌اند. یک سیستم پوشش انعطاف‌پذیر جدید برای استادیوم طراحی شده است تا تصویر ساختمان با مقیاس شهری هماهنگ شود. هندسه پوشش جدید دارای سطوح منحنی است که نور را به‌صورت پویا بازتاب می‌دهد و در سطح پیاده‌رو حس سیالیت ایجاد می‌کند. حجم استادیوم باتوجه‌به چشم‌اندازهای خیابانی تنظیم می‌شود تا از نظر بصری بر محیط خود تسلط داشته و آن را سازمان‌دهی کند. این پوشش با نیازهای برنامه سازگار می‌شود، در برخی نقاط گسترش می‌یابد و در برخی دیگر جمع می‌شود، درحالی‌که همچنان یکپارچگی خود را حفظ می‌کند. پوشش به‌عنوان یک پوسته فولادی نیمه نفوذپذیر عمل می‌کند، با بازشوهایی برای عبور نور و هوا که تهویه طبیعی را تضمین می‌کنند. فولاد بازتاب‌دهنده و منحنی‌ها، نما را به‌نوعی نامحسوس می‌کنند، حجم ظاهری آن را کاهش داده و یکپارچگی آن با محیط را تقویت می‌کنند.

بازسازی زیرساخت‌های ورزشی و چالش‌های ماندگاری بلندمدت

زیرساخت‌های ورزشی یک شهر اغلب برخی از نمادهای شاخص آن را فراهم می‌کنند، اما یکپارچگی ضعیف می‌تواند به‌راحتی این سازه‌ها را به سازه‌های بی‌استفاده تبدیل کند. برای جلوگیری از این اتفاق، استادیوم‌های ورزشی اغلب فرایندهای بازسازی گسترده‌ای را طی می‌کنند تا از ماندگاری بلندمدت آن‌ها اطمینان حاصل شود. بااین‌حال، در برخی موارد، بازسازی‌ها به حدی دشوار تشخیص داده می‌شود که سازه‌ها برای تخریب و جایگزینی پیشنهاد می‌شوند. یکی از نمونه‌های چنین پروژه‌هایی استادیوم نمادین جوزپه مئاتزا در میلان، که با نام سن سیرو نیز شناخته می‌شود است.