معماری ویلا تهی وار | شرکت طرح و ساخت ازنو

معرفی پروژه

معمار: شرکت طرح و ساخت ازنو
معماران مسئول: سولماز تاتاری، احسان توسلی
تیم طراحی: نیلا شاه محمدی، فرید رجبی، معصومه شصتی
طراحی فاز ۲: معصومه شصتی
سازه: فرهاد بهرامی
تاسیسات مکانیکی: مهدی مهرآوران
اجرا: شرکت طرح و ساخت ازنو
تیم اجرایی پروژه: بهمن زارع، سهیل سبیلی
گرافیست: ندا جهانتاب
کارفرما: آقای مجدالحسینی و خانم مهدی نژاد
کاربری: مسکونی ویلایی
مساحت زمین پروژه: ۱۰۰۰ مترمربع
مساحت کل ساخته شده: ۵۴۰ مترمربع
جوایز و افتخارات:
فینالیست بیست و چهارمین دوره جایزه معمار | ۱۴۰۳| مسکونی تک واحدی
محل پروژه:کرج، کوهسار، سه راه شِندِه، جنب رستوران آتانا، خیابان قائم مقام فراهانی
تاریخ شروع و اتمام طراحی: ۱۴۰۰
تاریخ اتمام اجرا: ۱۴۰۳
تصاویر: استودیو حمزه لویی (محمد حسین حمزه لویی)

وبلا تهی وار فضایی برای تجربه و کشف

حجم روز افزون ویلاهای حاشیه تهران، نه صرفا بعنوان مفری از شلوغی شهر و پناه در بافت مسکونی کم تراکم؛ بلکه حکایت شور شوقی مفرحانه دارند که میزبان تعطیلات و اوقات خوش ساکنینش هستند. سرزندگی برنامه‌ی باطنی نهفته در ویلا و میل به پرسه زدن، سرک کشیدن، کنجکاوی و کشف کردن، دید زدن‌هایبازیگوشانه، دورهمی‌های مختلف، درهم تنیدگی درون و بیرون، همه و همه بهانه های خوبی برای خلق اتمسفری فعال و رمزآلودند. فضاهایی که ترغیب مضاعفی برای تحریک ذوق و کنجکاوی سوژه هایشان شوند و غیرمنتظره بودن، کیفیت حسی ویژه‌ای را در ذهن مخاطب ماندگار کند. بازی احجام پروخالی، مسیرها و راه پله‌های متنوع، نه تنها نفوذپذیری فضاها را تقویت می‌کنند، بلکه فرصتی بالقوه‌اند که مخاطبان از سر و کول بنا بالا روند و سیالیت فضاها همپای خاطراتشان شوند. تهی‌وار، با تمایلاتی اینچنینی برای ترکیب فضاهای پروخالی در جعبه‌ای نسبتا منظم و ایستا شروع به رشد کردن نمود.

تعادل درون و بیرون در معماری ویلا تهی‌وار

 ویلا تهی وار که بواسطه ی گشودگی خود در دو جبهه (در ضلع شمال و غرب رو به مناظر مطلوب و فاقد همسایه) و بسته بودنش در دو سمت دیگر (بواسطه ی سایت همسایه های بالقوه ی شرقی و جنوبی) تیپولوژی ترکیبی برونگرا-درونگرا را برگزید؛ بنای برونگرایی که حیاط های داخلی و فضاهای میانی متنوعی را در آغوش خود گنجانده است. حیاط شمالی حداکثری که بیشترین فاصله از بنا را حفظ می کند، بنایی نسبتا شفاف و برونگرا را در ورود به نمایش می گذارد و حیاط جنوبی حداقلی با ساقه های نوری مختلف، خرده فضاهای درونی می سازد. حیاط شبه مرکزی که در دل پروژه جاگرفته، در هر سه طبقه با حفره های مسقف و روباز درگیر می شود تا درجاتی از پیوستگی به خود را حفظ کند و مانند تنه ای استوار، فضاها را گرد خود آورد و نور را تا عمق زیرزمین هدایت کند. همزمان با تجربه‌ی نزدیک شدن به بنا و نظاره‌ی آن از جبهه‌های آزاد، نحوه‌ی قرارگیری پروژه در سایت تلاش دارد با تعلیقی حداکثری حجم را از زمینه‌ی خود جدا کند.

آزادی در حرکت و تجربه

بدین ترتیب معماری ویلا تهی وار بصورت بصری و تلویحی سعی دارد ماهیت مکعبی خود را حفظ کند و بر خاصیت تندیسی خود بیفزاید. گرچه برنامه‌ی طبقات به تبعیت از تفکیک عرفی شامل حیطه‌ی فراغت (زیرزمین)، زیست (همکف) و سکونت شبانه (اول) می‌شود ولی ارتباط پیوسته‌ی فضاهای خالی با امکان‌های دسترسی متنوع که الزاما به حیطه‌های داخلی نفوذ نمی‌کند، اجازه‌ی ضمنی به پرسه زنی و استفاده‌ی حداکثری از ظرفیت فضاهای خالی محصور در ترازهای مختلف را می‌دهد (دسترسی‌های عمودی و افقی بنا و سایت امکان حضور و سیاحتی پیوسته در فضاهای بیرونی را فراهم می‌کنند).