معماری جِی کافه | دفتر معماری کانی سواران

معرفی پروژه

معماران: دفتر معماری کانی سواران

مساحت: 320 مترمربع

سال ساخت: 2024

موقعیت: تهران، ایران

گذرگاه، رواق، کافه، مکث، گذرگاه، رواق، کافه، تعامل – این چینش واژه‌ها بیانگر سناریوی آشکار و پنهان این کافه است. کافه‌ای در نزدیکی یکی از میدان‌های اصلی پایتخت و مجاور یکی از پایانه‌های برون‌شهری، جایی که شاید نخستین دیدار رقم بخورد.

ذات یک کافه در ایجاد تعامل و هم‌نشینی نهفته است، تعاملی که لزوماً از طریق گفت‌وگو رخ نمی‌دهد. گاهی تنها یک‌لحظه مکث، یک نگاه، یا حتی عبور از کنار یکدیگر می‌تواند به‌یادماندنی باشد.

رواق‌ها؛ پیوندی میان درون‌گرایی و هم‌زیستی فضایی

رواق‌های جِی کافه نه‌تنها با رهگذران و ساکنان خود ارتباطی صمیمانه برقرار کرده‌اند، بلکه با بنای کهن خود نیز آمیختگی ظریفی شکل داده‌اند. رواق‌ها در لطیف‌ترین حالت خود پدید آمدند و باتکیه‌بر ستون‌هایی استوار، دوام و بقای خود را تضمین کردند.

این پروژه از لایه‌هایی شکل گرفت و تکامل یافت که هدفشان صرفاً ایجاد یک‌لایة معمولی نبود، بلکه فرصتی برای خلق فضایی کمتر تجربه‌شده و شاید کاملاً نو بود. لایه‌هایی که سناریوی مکث، گذار و فضا را به‌گونه‌ای ترکیبی از بیرون به درون ساختمان و بالعکس شکل داده‌اند.

نگاهی جسورانه به نمای مرکزی و تقسیم فضای ورودی در راستای محور “Z” دیده می‌شود؛ اگرچه لایه‌های مرکزی فضا را در محورهای “X” و “Y” تفکیک می‌کنند، اما در نمای مرکزی این تقسیم‌بندی در محور “Z” رخ می‌دهد و همچنین، رابطة فضایی را در امتداد عمودی، با نوسانی از بلندترین تا پایین‌ترین ارتفاع، دستخوش تغییر می‌کند.

سناریوی مکث، گذر و تعامل در فضا ادامه می‌یابد. در طبقة همکف، با ایجاد فضایی برای کتابخانه در بخش کوچک انتهای سالن، علاوه بر ایجاد پیوندی عمودی در فضا، بر ارتباط فیزیکی در محورهای افقی ساختمان نیز تأکید می‌شود. فضای کتابخانه حاصل پیوندلایه‌ها با خلئی بود که در درون خود ایجاد کردند و فرصتی برای شکل‌گیری فضاهای تعاملی و اجتماعی پیرامونشان به وجود آوردند.

میز اجتماعی در طبقة همکف، مکانی را برای رهگذرانی فراهم می‌آورد که برای تجربة هم‌نشینی به شیوه‌ای نوین وارد شده‌اند. در طبقة اول، این لایه‌ها به حیات خود ادامه داده و بر ایجاد فضایی برای ماندن متکی‌اند.

در این پروژه، رواق و لایه‌های آن دعوتی بی‌مرز برای عبور ارائه می‌دهند، تا رواق را با تعریفی معاصر برای هم‌عصرانش بازگو کنند و امکان زیستن ساختمان را همراه با گذر از آن فراهم آورند.