معرفی پروژه
معماران: محسن کاظمیان فرد- دفتر طراحی نگرش بنیادین
مساحت: 420 مترمربع
سال ساخت: 2024
محل پروژه:دزفول، ایران
در سراسر تاریخ ایران، مفهوم خانه چیزی فراتر از یک سرپناه ساده بوده است. خانه جایی امن برای زندگی، اندیشیدن و با هم بودن است که همواره با نگاهی درونگرا، متناسب با جغرافیا و فرهنگ خود شکل گرفته و همواره در پی ایجاد فضایی آرام و همسو با طبیعت برای اعضای خانواده بوده است.
بازاندیشی در ساخت: از آپارتمانسازی تا خانهای تک واحدی در دل بافت متراکم دزفول
موقعیت پروژه در بافت متراکم شهری دزفول، در انتهای یک کوچهی سهمتری قرار دارد. دید آن از بیرون محدود است و از هر طرف با ساختمانهای همجوار احاطه شده است.
کارفرما با انگیزهی افزایش سرمایه و نیاز به امنیت بیشتر، تصمیم داشت در این زمین یک آپارتمان چندطبقه بسازد و یکی از واحدها را به عنوان محل سکونت خود انتخاب کند. در روند طراحی این پروژه، هدف معماران ارتقای آگاهی کارفرما نسبت به کیفیتهای معماری همچون حریم خصوصی و فضاهای باز اختصاصی بود. معماران راهکارهایی ارائه دادند و کارفرما را متقاعد کردند که در این موقعیت منحصربهفرد، خانهای تک واحدی بسازد. معماران در این پروژه تلاش کردند آموختههای خود از معماری سنتی ایران را به زبانی معاصر بیان کنند. نمای محدود خانه در عین سادگی و آرامش، نشانههایی از غنای درونی آن را در خود دارد و همچون معماری تاریخی ایران، فرد را برای تجربهای ویژه در دنیای درون آماده میسازد.
حیاط مرکزی؛ قلب تپنده خانه و پیونددهنده درون و بیرون
با ورود به خانه و گذر از فضایی نیمهباز که برای حفظ حریم خصوصی ساکنان طراحی شده، نور ما را بهسوی فضای مرکزی راهنمایی میکند. در این نقطه، راز درونی خانه آشکار میشود—حیاطی دایرهای و روشن در مرکز بنا که فضاهای داخلی پیرامون آن شکل گرفتهاند. سازماندهی فضایی این خانه از الگوی سنتی حیاط مرکزی پیروی میکند؛ الگویی رایج در معماری گذشته ایران. این کهنالگو، حیاط را به قلب تپندهی خانه تبدیل میکند. در اینجا، حیاط دیگر بخشی جدا از بنا نیست، بلکه عنصری اساسی و تأثیرگذار است که پیوندی عمیق میان درون و بیرون برقرار میسازد.
سقفهای دایرهای؛ بازی نور و سایه در خدمت آسایش اقلیمی
فرم دایرهای سقفها نهتنها نمایی آرام از آسمان را برای ساکنان فراهم میکند، بلکه با انداختن سایههای منحنی بر دیوارهای فضاهای داخلی، بازی پویایی از نور را در طول روز ایجاد میکند که همواره در حال تغییر است و ساکنان را به یاد گذر زمان میاندازد. علاوه بر این، شکل دایرهای سقفها موجب افزایش سایه در فضاهای نیمهباز میشود و آنها را در اقلیم گرم و خشک این منطقه، به فضایی مناسب برای حضور در طول روز تبدیل میکند.
ایوانهای پیرامون حیاط در طبقهی دوم، فضاهایی نیمهباز هستند که میان درون و بیرون قرار گرفتهاند؛ جایی که زندگی جریان دارد. این فضاها عملکردی از پیشتعیینشده ندارند و میتوانند به بستری انعطافپذیر برای فعالیتهای خودجوش تبدیل شوند.
جریان طبیعی هوا؛ خنکی و آسایش در اقلیم گرم دزفول
جریان هوا که طراوت خود را از پوشش گیاهی حیاط مرکزی و رطوبت حوض آن میگیرد، از میان فضاهای نیمهباز و سایهدار عبور کرده و به فضاهای داخلی میرسد و موجب خنک شدن ساختمان میشود. این جریان طبیعی هوا، که نقشی کلیدی در ارتقای آسایش حرارتی ساکنان در اقلیم گرم و نیمهخشک دزفول دارد، با قرارگیری بازشوها در مقابل یکدیگر و در جهت رو به بیرون تسهیل شده است.
جدا زیباست وباشکوه