استادیوم اتحاد، نگاهی بر معماری خانه‌ تیم منچستر سیتی

استادیوم شهر منچستر که به نام استادیوم اتحاد هم شناخته می شود، در ابتدا برای میزبانی بازی‌های همبستگی ملت‌ها در سال ۲۰۰۲ ساخته شد، اما به میراثی ماندگار و نمادین برای بازسازی شهر تبدیل شد. پس از این رویداد، استادیوم به خانه باشگاه منچسترسیتی و محلی برای مسابقات بزرگ و کنسرت‌ها تغییر یافت. این پروژه نشان می‌دهد که چگونه طراحی منعطف و مرحله‌ای می‌تواند برای رویدادهای مختلف با نیازهای متفاوت، ظرفیت و چیدمان مناسب را فراهم کند.

مراحل ساخت استادیوم اتحاد

یک رویکرد طراحی معماری دومرحله‌ای موفق، به استادیوم این امکان را داد که نیازهای اولیه خود را به‌عنوان یک مکان ورزشی برآورده کند و سپس برای استفاده دائمی به‌عنوان یک استادیوم فوتبال سازگار شود. برای ایجاد پیست دوومیدانی، استادیوم باید کشیده می‌شد. مرحله اول ساخت شامل تکمیل سه طرف از استادیوم دائمی به همراه یک سکو موقت برای تأمین باقی‌مانده صندلی‌ها برای مدت برگزاری بازی‌ها بود.

در مرحله دوم، پیست حذف شد، سطح زمین به‌اندازه 6 متر پایین آورده شد (با حذف 90,000 متر مکعب خاک) و یک بخش پایین‌تر نصب شد تا 24 ردیف صندلی اضافی فراهم کند. فرمی که در ابتدا سه‌چهارم استادیوم را به شکل نیم‌دایره پوشش می‌داد، برای استادیوم فوتبال کامل شد. سیستم سازه‌ای اصلی با تیرک‌ها و کابل‌ها، که کاملاً مستقل از ساختار سقف است، در مرحله اولیه به‌طور کامل ساخته شدند.

سازه ثانویه با ساخت سکو شمالی در مرحله دوم نهایی شد. این پروژه نشان‌دهنده ارزش‌هایی است که می‌توان از طریق طراحی استراتژیک به دست آورد.

معماری استادیوم اتحاد

فرم چشمگیر استادیوم اتحاد از همان ابتدا که بازدیدکنندگان به ساختمان نزدیک می‌شوند، قابل‌مشاهده است و مسیرهای اصلی دید به آن ختم می‌شود که به تعریف حس مکان کمک می‌کند. این ساختمان همچنین با بافت محلی خود، شامل گذرگاه کانال و خانه‌های جنوب جاده سازگار است.

ساختار بیضی شکل استادیوم طوری طراحی شده که قسمت‌های بلندتر آن در مرکز سایت قرار بگیرد و بخش‌های شمالی و جنوبی که کوتاه‌تر هستند، به کاربری‌های مهم مجاور دسترسی داشته باشند. هدف این استادیوم برای حضور در محیطی پرجنب و جوش محلی، تا حدی با قرار گرفتن آن در مجموعه جدید اسپورت‌سیتی، که شامل امکانات تفریحی و مسکونی نیز هست، تحقق می‌یابد.

فرم و ساختار سقف استادیوم اتحاد برای دید بهینه تماشاگران

سقف بدون ستون و مشبک کابلی به تماشاگران اجازه می‌دهد از تمام صندلی‌ها بدون مانع به تماشای فوتبال بپردازند. این امر با استفاده از پله‌های تو رفته در راهروها که ارتفاع نرده‌های جانبی را کاهش می‌دهد و دید بدون وقفه را تضمین می‌کند، تسهیل می‌شود. دید استادیوم از سکو، با قوس‌های وسیع در طبقات پایین و سقف، تجربه‌ای شگفت‌انگیز برای تماشاگران ایجاد می‌کند.

شیب لازم برای نشستن با دیوار‌های بلند در طرفین شرقی و غربی و دیوار‌های کوتاه‌تر در انتهای شمالی و جنوبی تعیین می‌شود، که امکان می‌دهد یک ساختار سقف واحد، تمام صندلی‌ها را پوشش دهد. این طراحی همچنین فضاهای بزرگی در گوشه‌ها برای تهویه زمین در زمان عدم استفاده از استادیوم در نظر می‌گیرد. دیوار‌های بلند از بازیکنان و تماشاگران در برابر بادهای غالب و زوایای پایین نور خورشید محافظت می‌کنند و درعین‌حال اکثریت صندلی‌ها را در نواحی آسایش قرار می‌دهند. دیوارهای کوتاه‌تر بیشترین نور خورشید را به زمین چمن می‌رسانند و دید تماشاگران از زمین فوتبال بهبود می‌یابد.

طراحی سیرکولاسیون استادیوم اتحاد: تأثیر بر ایمنی و مدیریت تماشاگران

طراحی سیرکولاسیون استادیوم اتحاد، در مدیریت تماشاگران نقش محوری دارد. شیب‌های ورودی به تماشاگران این امکان را می‌دهد که به‌سرعت و به طور ایمن به استادیوم وارد و از آن خارج شوند و شیب ملایم آن دسترسی به ویلچر را تسهیل می‌کند. نوآوری در طراحی گیت‌های ورودی که با یک بازوی چرخشی 120 درجه تنظیم شده است، فضایی بیشتر را هنگام ورود برای کاربران فراهم می‌کند. این عوامل ترکیب می‌شوند تا تجربه‌ای مطمئن در ورود ایجاد کنند و زمان انتظار و اضطراب پیش از بازی را کاهش دهند، که در نتیجه هزینه‌های عملیاتی را به دلیل عدم نیاز به کنترل‌کننده‌های بلیط کاهش می‌دهد.

استراتژی نوآورانه آتش‌نشانی که از درب‌های رولی دوگانه بدون سیستم آب‌پاش استفاده می‌کند، امکان ایجاد راهروهای پیوسته را فراهم کرده است. این راهروها امکان تخلیه سریع جمعیت را می‌دهند و فضاهای وسیع و بدون مانع را برای راحتی حرکت افراد به سمت خدمات و سرویس بهداشتی در سراسر ساختمان فراهم می‌کنند و بدین صورت از ازدحام معمول در زمان خرید و استفاده از امکانات جلوگیری می‌شود.