معماری آرت دکو چیست؟

اصطلاح «آرت دکو» به دوره‌ای از طراحی اشاره دارد که در دهه‌های 1920 و 1930 در ایالات متحده و اروپا رایج بود. این جنبش کوتاه مدت بر مد، هنر، لوازم خانگی و سبک های ساختمانی در سراسر دهه بیست  تأثیر گذاشت. به این ترتیب، زیبایی شناسی  در صدد این بود که بین شکوه و عملی بودن تعادل ایجاد کند.

معماری آرت دکو نشان دهنده سبکی از ساختمان است که شیک است، اما مینیمال نیست. معماران آن زمان به دنبال ایجاد ساختارهایی بودند که تازه، مدرن و بر خلاف سبک های احیاگر قبلی باشد. ساختمان های آرت دکو غیرقابل انکار هستند و دوره ای را نشان می دهند که در مرکز عصر ماشینی قرار داشت.

تاریخچه

سبک معماری آرت دکو در اوایل دهه 1920 در سراسر پاریس دیده شد، اما اولین حضور رسمی خود را در سال 1925 در نمایشگاه بین المللی هنرهای تزئینی و صنایع مدرن نشان داد. این نمایشگاه طراحی در پاریس برگزار شد و آثار چند طراح جوان خوش فکر را به نمایش گذاشت. این جنبش در نهایت به نام این رویداد نامگذاری شد.

پس از این رویداد،” زیبایی شناسی طراحی” مطرح شد. پاریس خانه بسیاری از نمونه های اولیه معماری آرت دکو است. در ایالات متحده، ساختمان آمریکایی “رادیاتور” اولین ساختمان آرت دکو در سال 1924 است.

تا اوایل دهه 1930 بود که معماران مشهور ،چندین ساختمان دیگر که اکنون نمادی از سبک آرت دکو هستند در شهرهای آمریکا ساختند. به ویژه آسمان خراش های آمریکایی، مجلل ترین و چشمگیرترین نمونه های این سبک هستند.

 ساختمان امپایر استیت، مرکز راکفلر و ساختمان کرایسلر همگی نمونه هایی از معماری آرت دکو در نیویورک هستند.

ویژگی های سبک معماری آرت دکو چیست؟

شناسایی ساختمان های سبک آرت دکو کار سختی نیست و در ادامه به معرفی اصلی ترین مشخصات این سبک می پردازیم.

مصالح ساختمانی مدرن و سنتی

 در ساختمان های آرت دکو از مصالحی مانند گچ، سفال، شیشه تزئینی، کروم، فولاد و آلومینیوم استفاده می کردند.

تزئینات هندسی

نقوش و جزئیات زینتی مختلفی بر روی یک بنا اعمال می شد. برخی از نقوش رایج آرت دکو عبارتند از هرم، اشکال خورشید، گل‌ها، زیگزاگ‌ها و سایر اشکال هندسی.

جزئیات پیوسته

 یک طراح ،عناصر آرت دکوی مشابه را هم در نمای بیرونی و هم داخلی قرار می دهد تا هر ساختمان یک موضوع ثابت را اجرا کند.

استفاده جسورانه از رنگ های متضاد

 رنگ های روشن و مجلل ،در تضاد با دوره آرت دکو هستند. ساختمان ها برای ایجاد کنتراست از رنگ های روشن و تیره مانند، سیاه و سفید یا طلایی و نقره ای استفاده می کردند.

اشکال تکه تکه شده

 بسیاری از نماها با استفاده از خطوط عمودی که زاویه دار بودند،ایجاد شده اند. این اشکال مثلثی با یک سری مراحل که در نهایت به یک نقطه می رسند، پوشانده شده اند.

پنجره های تزئینی هندسی

 پنجره ها و درها ،با طرح های هندسی تزئین شده بودند. پنجره ها می توانند بلوک شیشه ای یا شیشه های مات باشند و اغلب در یک ردیف بلند و افقی قرار گیرند.

جان پناه و گلدسته

 گوشه‌های ساختمان‌ها اغلب با سازه‌ها و ساختاری برج‌مانند تزئین می‌شدند که یک ساختمان مربعی ساده را مجلل‌تر نشان دهند.

حقایق جالب

شاید جذاب ترین بخش دوران آرت دکو، دوره ای باشد که در آن  این سبک پدیدار شد. شما در یک دوره طراحی هستید که تجمل، ثروت و ظهور صنعت را نشان می دهد. دوران پایانی این سبک،  در تضاد کامل با دوره قبل است. در آن زمان، طراحان در این صدد بودند که سبک آرت دکو را به صورتی مجلل را پیاده سازی کنند، اما باید این کار را به روشی هوشمندانه، عملی و مقرون به صرفه انجام می دادند.

سازندگان، این سبک را با ساختمان‌های آپارتمانی مقرون به صرفه‌تر و موارد مشابه تطبیق دادند. طراحان معتدل تر توانستند سازه های اساسی بسازند و از تزئینات ماشینی نسبتاً ارزان استفاده کنند. تزئینات برای برجسته‌ترین و نمایان‌ترین قسمت‌های ساختمان در نظر گرفته ، که باعث صرفه‌جویی در هزینه‌ها نیز می‌شد.

کیفیت و میزان تزئینات در معماری آرت دکو بسیار متفاوت است. بیشتر این جزئیات به بودجه، برجستگی و بودجه سازنده و کیفیت ساخت بستگی دارد.

معماری آرت دکو یک سبک احیا شده نیست.

معماران اولیه سبک آرت دکو قصد خود را روشن کرده بودند. آنها می خواستند سبکی را ایجاد کنند که هیچ کس قبلا ندیده بود. برخلاف احیای تودور یا احیای کلاسیک، جنبش آرت دکو زیبایی‌شناسی بود که قبلاً در ساختمان‌ها دیده نشده بود.

با این حال، بسیاری از عناصر طراحی از جنبش ها یا فرهنگ های قبلی الهام گرفته شده اند. نقوش  استفاده شده در سبک آرت دکو طیف وسیعی از خلاقیت در استفاده از  اشکال بومی، مصری و کلاسیک هستند.

خانه های زیادی به سبک آرت دکو ساخته نشده اند.

سبک آرت دکو بیشتر در ساختمان ها و فضاهای تجاری استفاده می شد. به این ترتیب، خانه های مسکونی زیادی وجود ندارد که به سبک آرت دکو ساخته شده باشند. با این حال، برخی از افراد عناصر آرت دکو را در خانه های خود وارد می کنند.

به عنوان مثال، ورودی های سنتی چوبی با طاق های ساده در دهه 1930 جایگزین شدند. وسایل روشنایی و دکوری با سبک  آرت دکو که بسیار شیک تر بودند،جایگزین شدند. مردم رنگ‌های الهام‌گرفته از آرت دکو را انتخاب کردند و کاشی‌ها برای مطابقت با این سبک مدرن‌تر انتخاب می شدند.

طراحی آرت دکو بر تقارن و زوایای تیز تمرکز دارد.

برخلاف سبک معماری  (هنر نو)Art Nouveau ، جنبش آرت دکو بسیار کمتر عجیب و بیشتر کاربردی بود. زیبایی شناسی بر روش های جدیدی برای ارائه اشکال سنتی متمرکز بود. در معماری آرت دکو، بسیاری از برداشت های غیرمعمول از تقارن و اشکال هندسی را خواهید دید.

ساختمان های آرت دکو پیش از معماری مدرن هستند.

جنبش آرت دکو تا حدود سال 1940 ادامه داشت، یعنی زمانی که بسیاری از طراحان مشهور مدرن شروع به پیشرفت با معماری مدرن کردند. به این ترتیب، معماری آرت دکو می تواند به عنوان یک دوره انتقالی بین سبک های سنتی مانند ویکتوریایی و سبک های طراحی مدرن تر دیده شود.

به طور خلاصه، معماری آرت دکو نشان دهنده یک دوره گذرا بین رویکردهای سنتی و مدرن در ساختمان است. این دوره بین سال‌های 1925 تا 1940 را در بر می‌گیرد و سبکی است که به راحتی در ساختمان‌های شهرهای برجسته آمریکا قابل تشخیص است.