معماری مینیمالیسم چیست؟

مینیمالیسم یک سبک پرطرفدار برای طراحی داخلی، هنر و  زندگی است. معماری مینیمالیسم حوزه ای از معماری است که طرح‌ های ساده در آن می‌ درخشند. در این مقاله با ما همراه باشید تا بررسی کنیم که این جنبش قدرتمند معماری از کجا سرچشمه گرفته است، چه چیزی آن را متمایز می کند و چگونه این سبک، امروزه طرفداران زیادی دارد.

مبدا پیدایش سبک معماری مینیمالیسم

معماری مینیمالیسم را می توان در چند سبک معماری کلیدی ،ذن ژاپنی(باغ ذن)، طرح های کوبیسم، طرح های د-استیل و سبک باوهاوس در دهه 1920 ردیابی کرد.

اگرچه هر یک از این سبک ‌ها تاریخچه و ویژگی ‌های خاص خود را دارند، اما همه آن ها هدف یکسانی دارند. هر سبک تلاش می‌ کند تا همه چیز را تمیز، ساده و تنها به موارد ضروری نگاه کند و در نتیجه فضایی ساده، بدون درهم‌ ریختگی و سرشار از آرامش ایجاد شود.

 این رویکرد معماری و طراحی پس از جنگ جهانی دوم به طور چشمگیری محبوب شد و به لطف معماران مشهوری چون لودویگ میس وندروهه به رشد خود ادامه داد.

در ایالات متحده، معماری مینیمالیسم در اوایل دهه 1960، همزمان با افزایش علاقه به آثار هنری مینیمالیسم، مطرح شد.از  سال 1920 تا کنون، مینیمالیسم به عنوان فرصتی برای  فرار از یک دنیای شلوغ و آشفته عمل کرده است  که اغلب از طریق معماری، هنر یا حتی به عنوان یک مکتب فکری بیان می شود.

ویژگی های کلیدی

معماری مینیمالیسم، مانند دیگر جنبه های طراحی مینیمالیسم، با هدف کاهش شلوغی بصری و در هم ریختگی، یک ساختار را به حداقل ممکن کاهش می دهد. این سبک بر ساختار، نور، مواد و فضا تمرکز دارد. این عناصر ،ساختار اساسی یک ساختمان را تجلیل می کنند و توجه را به ساده ترین شکل به  آن جلب می کنند. سازه ها تقریباً به طور کامل فاقد ویژگی های زینتی هستند و در این سبک خود سازه به نقطه مرکزی و عطف تبدیل می شود.

فقدان تزئینات ، به هیچ عنوان این فضاها را بدون توجه بصری رها نمی کند. معماری مینیمالیسمی از سادگی برای ایجاد فضایی منحصر به فرد استفاده می کند. به منظور  ایجاد بیشترین تأثیر بصری،زوایا، مواد و نور با دقت انتخاب می شوند . یکی از جنبه های کلیدی در دستیابی به این هدف، استفاده از فضاهای خالی است. در سبک های دیگر ممکن است استفاده از فضای خالی رواج نداشته باشد ، اما با استفاده متفکرانه از این عنصر در معماری مینیمالیسم، از فضای خالی برای جلب توجه مخاطب به معماریِ اثر استفاده می شود.

پالت های رنگی به کار رفته در این سبک طیف وسیعی ندارند.رنگ های سفید، خاکستری، سیاه یا سایر رنگ های خنثی مانند برنز، به طور گسترده در این سبک استفاده می شوند. از مصالح ساختمانی ساده مانند فولاد، سنگ، بتن و شیشه استفاده می شود. این مواد اغلب دارای رنگ ‌های خنثی هستند که به خوبی با طرح‌ های مینیمالیسمی سازگار میشوند، همچنین هسته ساختمان را تا حد ممکن ساده نگه می‌دارند و هرگونه تزئینات غیر ضروری را حذف می‌کنند.

زوایای ساده و خطوط تمیز در سرتاسر سازه به کار برده میشوند که اغلب تکرار می شوند و به کل ساختمان نظم و سادگی می دهند. در این سبک اغلب از خطوط منحنی و آراسته استفاده نمی شود، زیرا آن ها از تمیزی، سادگی و کاربردی بودن معماری مینیمالیسم می کاهند.

تفاوت سبک معماری معاصر و معماری مینیمالیسم

معماری مینیمالیسم و معاصر اغلب با هم اشتباه گرفته می شوند. بسیاری از افراد ممکن است از هر دو کلمه برای توصیف یک سبک استفاده کنند. با اینکه هر دوی این سبک ها در ظاهر به هم شباهت دارند، معماری مینیمال و معاصر کاملاً متفاوت هستند.

معماری مینیمالیسم به یک سبک معماری خاص اشاره دارد که هدف آن دستیابی به سادگی و دوری از هرگونه شلوغی و تجملات است. از سوی دیگر، معماری معاصر، سبکی دائماً در حال تغییر است که به طرح‌های معماری پرطرفدار در هر دوره زمانی اشاره دارد. بنابراین، یک ساختمان معاصر که ده سال ساخته شده است ، ممکن است بسیار متفاوت از یک خانه معاصری باشد که در سال 2022 ساخته شده است. با این حال،هدف از سبک معاصر یک چیز است: شکستن الگو های پیشین. معماری معاصر با استفاده از ویژگی ‌ها، اشکال و فناوری‌ های منحصر به‌ فرد و تخیلی به دنبال متمایز شدن از طرح‌ های معماری رایج است.

تاثیرات معماری مینیمالیسم بر معماری

معماری مینیمالیسم هنوز در دنیای امروزی رشد می کند. سادگی و خطوط تمیز آن برای معماران سراسر جهان الهام بخش هستند. از دهه 1920 به بعد، معماری مینیمالیسم تأثیر زیادی بر روندهای معماری داشته است. چه سازه‌ هایی که کاملا مقلد این سبک بوده اند و چه سازه هایی که برخی از قسمت های آن ها به این سبک طراحی شده اند.

اما بی شک این سبک در بین معماران از محبوب ترین سبک ها می باشد.

فیلم بررسی سبک معماری مینیمالیسم ترجمه اختصاصی توسط سایت آرک وب