معماری مدرن چیست؟

طلوع معماری مدرن زمانی آغاز شد که صنایع دستی با صنعتی سازی ماشینی جایگزین شد. معماران مدرن برای ابداع روش‌ های ساختمانی تلاش کردند که بیشتر بر نحوه زندگی انسان‌ ها در مقایسه با آنچه که زیبا می‌ دانستند تمرکز داشت. این معماری مانند سبک های احیاگر احساساتی نیست. در عوض، خلاقانه، تجربی و مینیمال است.

تعریفی از معماری مدرن

معماری مدرن سبکی از ساختمان است که بر عملکرد و یک فرم کارآمد بیش از تزئینات تأکید دارد. این زیبایی‌ شناسی در طراحی از خانه ‌های پیچیده‌ تر و تزئین‌ شده ‌تر مانند سبک‌ های ملکه آن، ویکتوریایی یا احیای گوتیک فاصله می ‌گیرد. معماری مدرن معمولاً شامل خطوط تیز و تمیز است.

سبک های مختلفی از معماری مدرن تنها در ایالات متحده وجود دارد. از سال 1930 تا 1970، دسته بندی هایی مانند اکسپرسیونیست، سازه گرایی، و مدرن در اواسط قرن به وجود آمدند.

تاریخچه معماری مدرن

جنبش مدرن کوتاه مدت نبود و چندین سبک فرعی را در بر می گرفت که تقریباً 60 سال به طول انجامید. به این ترتیب، تعیین نقطه شروع دقیق می تواند دشوار باشد. برای برخی، این سبک شامل معماری انتقالی تری مانند آرت دکو و جنبش های هنر و صنایع دستی می شود. برای دیگران، آن سبک های قبلی به عنوان الهام بخش معماران مدرن در اواسط قرن به عنوان شاکله ای “ناب” عمل کردند.

تولد طراحی مدرن با این فکر به وجود آمد که فرم باید از عملکرد پیروی کند. این ایده با معمار لوئیس سالیوان آغاز شد که ساختمان هایی را برای نمایشگاه جهانی شیکاگو در سال 1893 طراحی کرد. این فلسفه پایه و اساس معماران مدرن شد.

دیگر پیشگامان محبوب معماری مدرن عبارتند از: فرانک لوید رایت، استاتلیش باوهاوس، لودویگ میس ون در روهه و لوکوربوزیه.

زیبایی شناسی طراحی مدرن در دهه 1930 در نوسان بود و به مدرنیسم بین المللی یا سبک بین المللی معروف شد. این زیبایی شناسی طراحی پس از نمایشگاه معماری فیلیپ جانسون در سال 1932 به وجود آمد.

به طور کلی، شناخته‌ شده ‌ترین نمونه‌ های معماری مدرن در اواسط قرن بیستم به پایان می‌رسند، اما این سبک طراحی هنوز تا اواخر قرن بیستم بر ساختمان ‌ها تأثیر می‌گذارد.

ویژگی های معماری مدرن

از آنجایی که سبک های بسیاری از معماری مدرن وجود دارد، چندین ویژگی تعیین کننده وجود دارد. اینها برخی از متداول ‌ترین و گسترده ‌ترین ویژگی ‌های کلیدی هستند که در اشکال مختلف دیده می ‌شوند.

خطوط تمیز و مینیمال: این خطوط فاقد تزئینات اضافی هستند و عموماً بافتی صاف و یکدست دارند.

برآمدگی های وسیع سقف: تعداد زیادی خانه مدرن بر ساختارهای افقی و کم ارتفاع با برآمدگی های سقفی بزرگ تأکید دارند.

دیوارهای شیشه ای و پنجره های بزرگ: استفاده بسیار سخاوتمندانه ای از شیشه خواهید یافت که مقدار قابل توجهی از نور طبیعی را به داخل اتاق می دهد.

پلان های باز و کاملاً مشخص: از آنجایی که معماری مدرن بر روی فرم بیش از عملکرد تمرکز دارد، معماران به دنبال این بودند که پلان های بزرگ و وسیع را با فضاهای غذاخوری و نشیمن که به یکدیگر سرازیر می شدند، بگنجانند.

مصالح ساختمانی مدرن و سنتی: برخی از مصالح رایج در خانه های مدرن عبارتند از فولاد، بلوک بتنی، آهن و شیشه. مصالح ساختمانی مرسوم تری مانند چوب، آجر و سنگ به روش های ساده تری برای نشان دادن زیبایی طبیعی خود استفاده می شد.

رابطه با محیط بیرون: در مورد سایت‌های ساختمانی و اینکه ساختمان ‌ها چگونه با چشم ‌انداز طبیعی اطراف آن ‌ها ارتباط برقرار می‌کنند، فکر زیادی شد.

طرح های نامتقارن: معماران مدرن با اشکال بزرگ و صاف و ترکیبات نامتقارن که به طور تمیز چیده شده بودند و فاقد هرگونه تزئین اضافی بودند، بازی می کردند.

حقایق جالب از معماری مدرن

رایج ترین موضوع حذف تزیینات است.

سبک های اولیه معماری مدرن هنوز هم از تزئینات استفاده می کردند. برای مثال، فرانک لوید رایت از پنجره‌ های شیشه ‌ای هنری استفاده می‌کرد تا هیچ اثر هنری اضافی مورد نیاز نباشد. فراتر از آن، معماری مدرن عمدتاً تحلیلی است و نمایشی نیست.

معماری مدرن با معماری معاصر متفاوت است.

برای برخی افراد، معماری مدرن و معاصر یک چیز است. با این حال، معماری مدرن از یک جنبش هنری به نام مدرنیسم الهام گرفته شد و تا حدود سال 1960 ادامه داشت. معماری معاصر شامل معماری گذشته از دهه 1960 و منتهی به امروز است. به طور خلاصه، معماری معاصر منعکس کننده سبک های این لحظه فعلی است که اتفاقا بسیار متنوع هستند.

در نهایت خانه های مدرن برای زندگی روزمره خیلی سرد به نظر می رسید.

خانه‌ های مدرن از این جهت انقلابی بودند که مفهوم فضای آزاد را پذیرفتند. ایدئولوژی همچنین به هم ریختگی و تعلقات اضافی را رد می کرد. با این حال، با ادامه دوره طراحی، بسیاری از معماران این مفهوم سختگیرانه از فضا و کمبود ماده را به عنوان سرد و غیر شخصی به چالش کشیدند. این تکامل، طرح ‌های معاصر بیشتری را به همراه داشت که ترکیب تزئینات و رنگ ‌ها  را به کار می بردند. در خانه‌ های امروزی، می‌ توانید یک پلان مفهومی باز داشته باشید، اما در عین حال یک عنصر حریم خصوصی نیز داشته باشید.

به طور خلاصه، معماری مدرن در اوایل دهه 1900 آغاز شد و در حدود دهه 1960 با ظهور طرح های معاصر بیشتر به پایان رسید. اصول اساسی معماری مدرن شامل پیروی از عملکرد، خطوط تمیز و فقدان تزئینات است. در نهایت، اصول مدرن به دلیل فضای بیش از حد و ماهیت شدید مصالح ساختمانی، برای زندگی روزمره بسیار سرد شد.