فهرست
این محتوا را با شبکه های اجتماعی رو به رو به اشتراک بگذازید
امتیاز دهی به این مطلب
طلوع معماری مدرن زمانی آغاز شد که صنایع دستی با صنعتی سازی ماشینی جایگزین شد. معماران مدرن برای ابداع روش های ساختمانی تلاش کردند که بیشتر بر نحوه زندگی انسان ها در مقایسه با آنچه که زیبا می دانستند تمرکز داشت. این معماری مانند سبک های احیاگر احساساتی نیست. در عوض، خلاقانه، تجربی و مینیمال است.
معماری مدرن سبکی از ساختمان است که بر عملکرد و یک فرم کارآمد بیش از تزئینات تأکید دارد. این زیبایی شناسی در طراحی از خانه های پیچیده تر و تزئین شده تر مانند سبک های ملکه آن، ویکتوریایی یا احیای گوتیک فاصله می گیرد. معماری مدرن معمولاً شامل خطوط تیز و تمیز است.
سبک های مختلفی از معماری مدرن تنها در ایالات متحده وجود دارد. از سال 1930 تا 1970، دسته بندی هایی مانند اکسپرسیونیست، سازه گرایی، و مدرن در اواسط قرن به وجود آمدند.
جنبش مدرن کوتاه مدت نبود و چندین سبک فرعی را در بر می گرفت که تقریباً 60 سال به طول انجامید. به این ترتیب، تعیین نقطه شروع دقیق می تواند دشوار باشد. برای برخی، این سبک شامل معماری انتقالی تری مانند آرت دکو و جنبش های هنر و صنایع دستی می شود. برای دیگران، آن سبک های قبلی به عنوان الهام بخش معماران مدرن در اواسط قرن به عنوان شاکله ای “ناب” عمل کردند.
تولد طراحی مدرن با این فکر به وجود آمد که فرم باید از عملکرد پیروی کند. این ایده با معمار لوئیس سالیوان آغاز شد که ساختمان هایی را برای نمایشگاه جهانی شیکاگو در سال 1893 طراحی کرد. این فلسفه پایه و اساس معماران مدرن شد.
دیگر پیشگامان محبوب معماری مدرن عبارتند از: فرانک لوید رایت، استاتلیش باوهاوس، لودویگ میس ون در روهه و لوکوربوزیه.
زیبایی شناسی طراحی مدرن در دهه 1930 در نوسان بود و به مدرنیسم بین المللی یا سبک بین المللی معروف شد. این زیبایی شناسی طراحی پس از نمایشگاه معماری فیلیپ جانسون در سال 1932 به وجود آمد.
به طور کلی، شناخته شده ترین نمونه های معماری مدرن در اواسط قرن بیستم به پایان می‌رسند، اما این سبک طراحی هنوز تا اواخر قرن بیستم بر ساختمان ها تأثیر می‌گذارد.
از آنجایی که سبک های بسیاری از معماری مدرن وجود دارد، چندین ویژگی تعیین کننده وجود دارد. اینها برخی از متداول ترین و گسترده ترین ویژگی های کلیدی هستند که در اشکال مختلف دیده می شوند.
خطوط تمیز و مینیمال: این خطوط فاقد تزئینات اضافی هستند و عموماً بافتی صاف و یکدست دارند.
برآمدگی های وسیع سقف: تعداد زیادی خانه مدرن بر ساختارهای افقی و کم ارتفاع با برآمدگی های سقفی بزرگ تأکید دارند.
دیوارهای شیشه ای و پنجره های بزرگ: استفاده بسیار سخاوتمندانه ای از شیشه خواهید یافت که مقدار قابل توجهی از نور طبیعی را به داخل اتاق می دهد.
پلان های باز و کاملاً مشخص: از آنجایی که معماری مدرن بر روی فرم بیش از عملکرد تمرکز دارد، معماران به دنبال این بودند که پلان های بزرگ و وسیع را با فضاهای غذاخوری و نشیمن که به یکدیگر سرازیر می شدند، بگنجانند.
مصالح ساختمانی مدرن و سنتی: برخی از مصالح رایج در خانه های مدرن عبارتند از فولاد، بلوک بتنی، آهن و شیشه. مصالح ساختمانی مرسوم تری مانند چوب، آجر و سنگ به روش های ساده تری برای نشان دادن زیبایی طبیعی خود استفاده می شد.
رابطه با محیط بیرون: در مورد سایت‌های ساختمانی و اینکه ساختمان ها چگونه با چشم انداز طبیعی اطراف آن ها ارتباط برقرار می‌کنند، فکر زیادی شد.
طرح های نامتقارن: معماران مدرن با اشکال بزرگ و صاف و ترکیبات نامتقارن که به طور تمیز چیده شده بودند و فاقد هرگونه تزئین اضافی بودند، بازی می کردند.
سبک های اولیه معماری مدرن هنوز هم از تزئینات استفاده می کردند. برای مثال، فرانک لوید رایت از پنجره های شیشه ای هنری استفاده می‌کرد تا هیچ اثر هنری اضافی مورد نیاز نباشد. فراتر از آن، معماری مدرن عمدتاً تحلیلی است و نمایشی نیست.
برای برخی افراد، معماری مدرن و معاصر یک چیز است. با این حال، معماری مدرن از یک جنبش هنری به نام مدرنیسم الهام گرفته شد و تا حدود سال 1960 ادامه داشت. معماری معاصر شامل معماری گذشته از دهه 1960 و منتهی به امروز است. به طور خلاصه، معماری معاصر منعکس کننده سبک های این لحظه فعلی است که اتفاقا بسیار متنوع هستند.
خانه های مدرن از این جهت انقلابی بودند که مفهوم فضای آزاد را پذیرفتند. ایدئولوژی همچنین به هم ریختگی و تعلقات اضافی را رد می کرد. با این حال، با ادامه دوره طراحی، بسیاری از معماران این مفهوم سختگیرانه از فضا و کمبود ماده را به عنوان سرد و غیر شخصی به چالش کشیدند. این تکامل، طرح های معاصر بیشتری را به همراه داشت که ترکیب تزئینات و رنگ ها را به کار می بردند. در خانه های امروزی، می توانید یک پلان مفهومی باز داشته باشید، اما در عین حال یک عنصر حریم خصوصی نیز داشته باشید.
به طور خلاصه، معماری مدرن در اوایل دهه 1900 آغاز شد و در حدود دهه 1960 با ظهور طرح های معاصر بیشتر به پایان رسید. اصول اساسی معماری مدرن شامل پیروی از عملکرد، خطوط تمیز و فقدان تزئینات است. در نهایت، اصول مدرن به دلیل فضای بیش از حد و ماهیت شدید مصالح ساختمانی، برای زندگی روزمره بسیار سرد شد.
ساختمان سیگرام در نیویورک که توسط دو تن از بزرگ ترین معماران مدرنیست آن زمان طراحی شده است، مظهر مدرنیسم در یک آسمان خراش است. تاثیر آن، از لحظه تکمیل قابل توجه بود و نیویورک تایمز حتی تا جایی پیش رفت که گفت یکی از “کپی شده ترین ساختمان های شهر” است.
پاویون بارسلونا به دلیل استفاده از بسیاری از مواد لوکس – مانند اونیکس و تراورتن – همراه با فرم ساده آن مورد توجه قرار گرفته است. این سازه به عنوان پاویون آلمان برای نمایشگاه بین المللی ۱۹۲۹ طراحی شد که میزبان بخش آلمانی نمایشگاه بود. این طرح، تحت تاثیر جنبش باوهاوس، دارای دیواره ای شفاف و یک سقف ستون دار است.
اگرچه این غرفه کوچک بود اما معمار تمام تلاش خود را به کار برد تا از مصالح لوکس استفاده کند. یکی از قطعات زیبای مبلمان این پاویون که به طور خاص برای این ساختمان ساخته شده بود “صندلی بارسلونا” است.
در طراحی این خانه نمادین از معماری ژاپنی الهام گرفته شده است که به استفاده از ستون ها مشهور است. این خانه که در حالت ایده آل در چشم انداز طبیعی گنجانده شده بود، به عنوان یک تفریح آخر هفته برای خانواده کافمن ایجاد شد.
وضعیت این خانه پس از ساخت به سرعت رو به وخامت گذشت و باعث شد آقای کافمن با اشاره به نشتی سقف، آن را “ساختمان هفت سطلی” بنامد. علاوه بر این، تراس های آن به دلیل عدم تقویت مناسب شروع به ریزش کردند. این خانه چندین بار مورد بازسازی قرار گرفت و در سال ۲۰۰۲ به موزه تبدیل شد.
فیلیپ جانسون این خانه را برای خودش ساخت. طراحی او مینیمال بود و از ویژگی های بازتاب و شفافیت شیشه استفاده کرد. او همچنین به آزمایش ابعاد و اشکال هندسی پرداخت که این خانه را به یکی از نشانه های منطقه و نمادی در دنیای معماری مدرن تبدیل کرد.
خانه شیشه ای عمدتا از شیشه و فولاد ساخته شده است. با این حال، از مساله “نشتی سقف” مانند خانه آبشار نیز رنج می برد، که باعث شد جانسون آن را به شوخی به عنوان “خانه چهار سطلی” توصیف کند.
این خانه به عنوان یک استراحتگاه خانوادگی برای خانواده ساوا در پواسی در حومه پاریس ساخته شد. طراحی متمایز آن “پنج نکته” مورد تاکید لوکوربوزیه را نشان می دهد که شامل پلان باز، شبکه ای از ستون‌های بتنی، پنجره‌های افقی، رووف گاردن و نمای مستقل می‌شود.
این خانواده از مشکلاتی که پس از شروع استفاده از آن به وجود آمد، به شدت رنج می بردند. ساخت و طراحی اشتباه باعث شد این خانواده چند سال بعد آن را رها کنند.هم اکنون به طور معجزه آسایی در فهرست ساختمان های عمومی قرار گرفته و به موزه تبدیل شده است.
این معمار بزرگ، معماری ارگانیک را به بازار عرضه کرد که انسان را با محیط زیست پیوند می داد.این موزه مخروطی شکل شامل بسیاری از گالری‌های کلیدی و مجموعه‌های هنری است.
طراحی داخلی مارپیچی شما را به سفری بی پایان می برد که همه موانع بین فضاها را از بین می برد. اشکال هندسی سفت و سختی که در معماری مدرن غالب بودند توسط رایت توصیف شدند او همچنین درباره این موضوع می‌گوید: «این اشکال هندسی ایده‌ها، حالات و احساسات انسانی خاصی را نشان می‌دهند مانند دایره، بی‌نهایت. مثلث، وحدت ساختاری؛ مارپیچ، پیشرفت ارگانیک؛ مربع، یکپارچگی. رایت گوگنهایم را “معبد روح” می دانست.
در جهت دریافت اطلاعات بیشتر درباره معماری مدرن میتوانید به کتاب “معماری مدرن از 1900” نوشته ویلیام کرتیس ترجمه مرتضی گودرزی مراجعه کنید.
مباحث این کتاب در سه بخش کلی با این عناوین به طبع رسیده است: “بنیادهای معماری مدرن”، “تبلور معماری مدرن میان دو جنگ جهانی” و “تحول و گسترش معماری مدرن پس از سال 1940”. در مقدمه کتاب آمده است: “من در این کتاب کوشیده‌ام تا ویژگی ساختمان دلپسند را عرضه کنم، خصوصیات ماندگار را تفحص نمایم و دیدگاه تاریخی دیرینه را حفظ کنم و نشان دهم که معماری مدرن بخش‌های دور افتاده دنیایی که به سرعت در حال تغییر و تحول است چه مفهومی دارد”.
تهیه و ترجمه اختصاصی توسط سایت معماری آرک وب
محل تبلیغات متنی
محل تبلیغات متنی
محل تبلیغات متنی
محل تبلیغات متنی
در صورت بروز هر گونه مشکل و سوالی میتوانید از طریق چت داخلی سایت و یا با آی دی تلگرام archwebadmin@ و پیج اینستاگرام archweb_ir@ با ما در ارتباط باشید.
ممکن است شما به مطالب زیر علاقمند باشید
امتیاز بینندگان:5 ستاره